سلام .... دانشجویان دانشگاه های شیراز هستیم
از اونایی که کشته مرده ی گفتمان انقلاب و حضرت روح الله هستند .
سربازان ولایتی هستیم که به زعممون هنوز جمهوری اسلامی اون چیزی که انقلاب اسلامی می خواست نشده ،پس هرجا انحرافی ببینیم فریاد می زنیم ، به عبارت بهتر نقد حاکمان بدون نفی حاکمیت ......
_____________________ _____________________
مدیر مسئول و صاحب امتیاز: محمد حسین رئیسی _____________________ زیر نطر شورای سردبیری و هیئت تحریریه:علی جعفری، مصطفی نمازیان، محمد زارع ،مجتبی ایزدیان _____________________ همکاران: سجاد آزمند، امین رشیدی، غلامعلی سعادت، محمد دژکام _____________________ مدیر وبلاگ: سید حسین مطلبی پور _____________________ پیام کوتاه: 09176343500 ____________________ ایمیل:mag_1357@yahoo.com
در سخنرانی های ما، حرف های خوبی در گوشه و کنار است، منتهی غالباً دقت نمی شود و همین طور گم می شود" این صحبت را امام خامنه ای در دیدار با جوانان مورخ 7/2/77 فرمودند. صحبتی که نشان از درد داشت؛ درد بایگانی کردن و خاک خوردن فرامین حضرت آقا در قفسه های بعضی از مدیران و حداکثر قاب کردن و به دیوار زدن و درد اینکه اندک کسانی سخنان ایشان را به عنوان راهکار دیده و آنها را با دید کابردی می نگرند و عملکرد خود را با آنها تنظیم می کنند. این سبب می شود که بیش از پیش به مطالبات ایشان توجه شود و این نشود که مطالبی که در دو شماره سیزده 57 تحت عنوان «مطالبات رهبری» تقدیم خوانندگان فهیم نشریه می گردد فقط در حدّ خواندن و شنیدن باقی بماند!
جسارت در گفتار، صداقت در عمل، سرعت در پذیرش خطا. این سه دستورالعمل بسیار مهمی بود که رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با دانشجویان بر آن تاکید کردند؛ 1- جسارت یعنی بی رو در بایستی و با شجاعت و بدون ترس از هیچ شخصی یا ارگانی، مطالبات خود را مطرح کردن. جسور شخصی است که آرمان ها را می بیند و بدون در نظر گرفتن مصالح، آن ها را فریاد می زند، مصالحی که دانشجویان زیاد با آنها روبرو می شوند. بارها گفته ایمکه وظیفه دانشجو طبق فرامین مقام معظم رهبری، آرمانگرایی است نه مصلحت سنجی، مدیران باید مصلحت سنج باشند اما دانشجویان به تعبیر آقا بایستی مجذوب آرمان ها باشند، اصلاً ایشان یکی از آفات جنبش دانشجویی را عدم آرمانگرایی می دانند: یکی از آفات جنبش دانشجویی، پشت کردن به آرمان ها و فراموش کردن آرمان ها و از یاد بردن آن هاست ... حال مطالبه ی رهبری از دانشجویان این است که این آرمان ها را جسورانه فریاد بزنند نه اینکه آنها هم بنشینند و بررسی کنند که اگر این مطلب را گفتم فلان طور می شود و بعد بَهمان مدیر، آن اتفاق برایش می افتد و قص علی هذا! و آن قدر مصلحت سنجی کنند که دیگر چیزی از آن آرمان ها باقی نماند. 2- اصل دوم طبق
دسترالعمل ایشان صداقت در عمل است. صداقت یعنی آنچه که نیت درونی ماست همان را بی کم و کاست بیان کنیم و واقعاً خودمان به این نتیجه رسیده باشیم که فلان مشکل و انتقاد به این مدیر یا اراده یا وزارتخانه یا نهاد و ... وارد است، نه اینکه خدایناکرده دچار سیاست زدگی و حزب بازی و از این دست شویم و آن انتقادات را به منظور اغراض دیگری بیان کنیم. مثلاً چون مشکل شخصی با فلان مدیر کل داریم، پاشنه آشیل او را پیدا کرده و به جانش بیافتیم یا مثلاً چون سران حزب x یا فلان نماینده مجلس یا بهمان وزیر سفارش کرده که از شخص خاصی انتقاد کنید، به انتقاد و یا حتی تخریب او بپردازیم. 3- شاید مهمترین اصل، اصل آخر باشد. بارها به دانشجویان گفته می شود که چون شما در فلان مورد تحلیلتان اشتباه بوده دیگر حق اظهار نظر ندارید و گاهاً با تمسخر و تحقیر، اشتیاه آنان را به رخشان می کشند و سعی در حذف جنبش دانشجویی از مسائل جاری جامعه با سو استفاده از همین اشتباه دارند. سرعت در پذیرش خطا، اصل مهمی است که نشان می دهد نیازی نیست که دانشجو تمام اقدامات و تصمیم گیری هایش درست از آب در بیاید. او به علت کم تجربگی، آرمانگرایی و ... که خصوصیت یک جوان است ممکن است اشتباه کند اما مهم این است که اشتباهش را را پس از مشخص شدن، سریع بپذیرید و از نو شروع کند. البته این برداشت نیز اشتباه است که بگوییم چون اشتباه از جانب دانشجویان مجاز است سپس بدون تحلیل و بدون در نظر گرفتن کلیه ی جوانب یک حرکت و بدون کار کارشناسی شده می توان وارد یک فعالیت شد و مهم تنها پذیرش خطا بعد از مشخص شدن آن است! پر واضح است که این دستورالعمل را بایستی با دیگر فرامین حضرت آقا که تاکید بر بی گدار به آب نزدن و بررسی جامع فعالیت دارند باید دید، یعنی ابتدا بایستی صورت پذیرد با جسارت آن را اعلام کنیم (ضمن داشتن صداقت در عمل) و اگر احیاناً مشخص شود که اشتباهی کرده ایم نیز فوراً به آن اذعان داشته و آن را بپذیریم.
مطالبات جمع مطالبه است ازمصدرطلب به معنای خواستن ومطالبات رهبری یعنی مشتی ازخروارها انتظار و امید رهبر از رهرو. به معنای دیگر تل انبار سالها حرف نشنیده یا شنیده و برزمین مانده حسین زمان در مذمت شاه سلطان حسین ها.
