سلام .... دانشجویان دانشگاه های شیراز هستیم
از اونایی که کشته مرده ی گفتمان انقلاب و حضرت روح الله هستند .
سربازان ولایتی هستیم که به زعممون هنوز جمهوری اسلامی اون چیزی که انقلاب اسلامی می خواست نشده ،پس هرجا انحرافی ببینیم فریاد می زنیم ، به عبارت بهتر نقد حاکمان بدون نفی حاکمیت ......
_____________________ _____________________
مدیر مسئول و صاحب امتیاز: محمد حسین رئیسی _____________________ زیر نطر شورای سردبیری و هیئت تحریریه:علی جعفری، مصطفی نمازیان، محمد زارع ،مجتبی ایزدیان _____________________ همکاران: سجاد آزمند، امین رشیدی، غلامعلی سعادت، محمد دژکام _____________________ مدیر وبلاگ: سید حسین مطلبی پور _____________________ پیام کوتاه: 09176343500 ____________________ ایمیل:mag_1357@yahoo.com
چندی پیش همایشی تحت عنوان "30 سال قانون گذاری و نظارت" در مجلس شورای اسلامی برگزار شد. در خصوص این همایش صحبت ها زیاد است. همایشی که توسط دکتر علی لاریجانیِ اصول گرا و البته همراه با صرف نهار هفت رنگ برگزار شد! و در آن همه دعوت شده بودند ( این که می گویم همه یعنی همه ها!) از کسانی که روی شرط التزام عملی به ولایت فقیه خط کشیده بودند و به همین دلیل رد صلاحیت شده بودند تا افرادی که نظارت شورای نگهبان را استبدادی می دانستند. از کسانی که جامعه ی محترم مدرسین، سازمانش را به دلیل اهانت به دین، نامشروع معرفی کرده بود تا کسانی که نامه ی ننگین و توهین آمیز به مقام معظم رهبری را نوشتند؛ از عناصر مطرود و دنیاطلب و لیبرال گرفته تا افراد برانداز و ضد ولایت فقیه، از عزت الله سحابی گرفته تا طالقانی و ... . احتمالا ملاک دعوت دکتر لاریجانی تنها ایرانی بودن و سابقه ی نمایندگی مجلس بوده است ( البته باز هم جای شکرش باقی است که نمایندگان دور اول و دوم مجلس که بعدها از انقلاب بریدند و پناهنده شدند، اعضای حزب توده، سازمان منافقین، پیکار و ... را دعوت نکردند! آخر آنها هم روزی به صنلی های مجلس تکیه زده بودند!).
به هر حال این همایش با عنوان 30 سال قانون گذاری و با وجود اینکه 28 سال بیشتر از قانون گذاری در ایران نمی گذرد و طبیعتا بایستی این همایش 2 سال دیگر برگزار می شد! نه سال آخر دولت کنونی و قبل از انتخابات، نشان از امری فوری و ضروری می داد امری که تحت عنوان " تشکیل دولت وحدت ملی" برای انتخابات آتی بروز کرد و البته همین رساندن این طرح به انتخابات آتی بود که سبب شد علی لاریجانی 2 سال زودتر همایش خود را برگزار کند. در خصوص طرح فوق نکاتی را خدمت مخاطبان فهیم سیزده57 عرض می نمایم:
1-دولت وحدت ملی یا همان ائتلاف برای نجات کشور طرحی است که از زیر قبای هاشمی رفسنجانی در آمدهاست. در این طرح، ناطق نوری – بخوانید هاشمی- پیشنهاد داده که دولتی بر سر کار بیاید که رئیس جمهور آن اصولگرا و کابینه آن متشکل از هر دو جناح باشد، به عبارت بهتر دولت بعد شرکت سهامی ای باشد که بدون در نظر گرفتن حق رئیس جمهوریش در تشکیل کابینه، از قبل سهم هر کس در دولت مشخص باشد. طبیعی است که در این طرح نقش وزنه ی تعادل بین چپ و راست را هیچ کس بهتر از آقای هاشمی نمی تواند ایفا کند (حتی بهتر از رئیس جمهور آن دولت) و همین است که هاشمی تمام قد در حمایت این طرح ایستاده است.
2-اصولا طرح دولت وحدت ملی مغایر با عقلانیت سیاسی است. به قول عماد افروغ – که از مهمترین منتقدان فعلی است- "هنگامی می توان از چنین دولتی سخن گفت که بحرانی در کار باشد، مشخصا این مقوله متعلق به کشورهای بحران زده ای چون لبنان است که ساختار سیاسی آن متاثر از تمایلات قومی و قبیله ای است. اکنون که شرایط خاص در کشور ما موجود نیست، پس قضیه منتفی خواهد بود"، هر چند از نظر آقایان، چون احمدی نژاد مدیرانی از خارج از دایره ایشان بر سر کار آورده، افراد گمنامی که نه در کاگزاران بوده اند و نه در مشارکت و نه در ... و با انتخاب مجدد ایشان به عنوان ریاست جمهور این روال ادامه خواهد یافت پس شرایط بحرانی است و نابه سامان و البته حضرات قول می دهند که اگر به سهمشان برسند همه چیز بر وفق مراد شود و عالی!
3-به افرادی که از ضرورت وحدت ملی سخن می گویند و برای پیگیری آن همایش ها برگزار می کنند، همان افرادی که در چند دوره انتخابات اخیر نظیر ریاست جمهوری نهم، مجلس های هفتم و هشتم و شوراهای اسلامی شهر و روستای دوم و سوم با رویگردانی مردم روبرو شدند، همان ها که برای نجات چند شخص منفعل – از جمله خودشان- که از کاروان مطالبات مردم عقب افتاده اند، دست و پا می زنند و ... پیشنهاد می کنم وحدت ملی را در سفرهای استانی رئیس جمهور پیگیری کنند ( هر چند آن قدر از مردم فاصله گرفته اند و آن قدر باورشان شده که خودشان معادل ملت و کشورند که شاید اصلا چنین صحنه هایی به چشمشان نیاید!) آری، دولت مکتبی احمدی نژاد مفهوم وحدت ملی را در صحنه ی جامعه عملیاتی کرده است. اینها بایستی بدانند که مردم آگاه ایران ( و البته طبق گفته های ایشان مردم قابلمه به دست، دلفین، گدا و ... ایران فقط اگر خودشان رای بیاورند مردم فهیم، غیور و آگاه ایران!) خوب می دانند چه کسی تشنه ی خدمت است و چه کسی فریفته قدرت؟ طبیعی است رئیس جمهوری که فراتر از چپ و راست عمل کرده و یک تنه در برابر تمام آنها ایستاده است چنان مصیبتی پنداشته شود که حاضر باشند همه با هم متحد و بسیج شوند تا –بخوانید گفتمان انقلاب- را از کار برکنار کنند! اما آقایان بایستی بدانند که چنانچه هاشمی و ناطق نوری موفق شوند طرح وحدت ملی را تحقق بخشند و ائتلافی از بخشی از جامعه روحانیت و احزاب جناح راست تا کاگزاران و اعتماد ملی و حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب و با حضور ناطق نوری، مهدوی کنی و کروبی و لاریجانی و حسن روحانی و خاتمی تشکیل دهند آنگاه بار دیگر صف آرایی سوم تیر 84 تکرار می شود ....
4-حضرات می فرمایند که طرح دولت وحدت ملی آنها – همان نام مستعار جنگ احزاب- حول محوریت ولایت و نظر ایشان است. حال سوال اینجاست که اگر اینان واقعا به دنبال تشکیل این دولت حول محور ولایت فقیه هستند، آیا حمایت های مکرر مقام معظم رهبری از دکتر احمدی نژاد را ندیده اند؟! حمایت هایی که گاها رسانه های خارجی نیز به آن اذعان کرده و می گویند آقای خامنه ای رسما از احمدی نژاد برای حضور در دور بعد انتخابات ریاست جمهوری دعوت و حمایت خود را از او ابراز کرد.
آیا این جملات رهبری را شنیده اند که باز هم به فکر چنین طرح هایی هستند؟!
