چند مدتی است که بساط سیرک ملی ایتالیا در شهر شیراز و در نزدیکی شهرک گلستان برپا شده است و قرار است از 19 اسفند رسماً آغاز به کار کند و شیفتگان  بازی با حیوانات را پذیرا باشد. در این باره چند نکته قابل تامل است:

1- ما هیچ گاه مخالف برگزاری برنامه هایی از این دست و سرگرمی های مشروع و     مراسم هایی که باعث شادی مردم گردد نیستیم اما آیا به واقع این گونه برنامه ها چقدر قادر است اهداف فرهنگی ملی و دینی ما را برآورده سازد؟ آیا روح برگزاری چنین     سیرک هایی که اساساً با مبانی اخلاقی و فرهنگی ما ناسازگاری دارد چقدر قادر است ما را به سوی فرهنگ دینی یاری دهد؟  همه می دانند که در فرهنگ اسلامی آزار و اذیت حیوانات و نگهداری آنان برای سرگرمی انسان ها کاری پسندیده نیست و اساساً چنین برنامه هایی که ریشه در فرهنگ غربی دارند به اضافه ی حاشیه های آن یعنی موسیقی و شکل و شمایل و ابزار و نوع حرکات نیز با فرهنگ اخلاق محور ایرانی و اسلامی سنخیت ندارند.

2- به راستی قبل از برگزاری چنین سیرک هایی چقدر تا به حال به عرضه ی فرهنگ بومی و سرگرمی ها و بازی های مرسوم بومی و ملی و دینی پرداخته ایم؟ چقدر بازی ها و سرگرمی هایی را که در کلام معصومین به آن سفارش شده و جایگاه بومی نیز دارند در سطح وسیع برگزار کرده ایم؟ آیا اینگونه سیرک ها مطابق همان فرمایشات مقام معظم رهبری است که تاکید فرمودند شیراز سومین شهر مذهبی ایران است؟! آیا ایشان نفرمودند که از قبل از انقلاب تلاش می شد که این شهر را به سمت مظاهر فساد و فرهنگ غربی ببرند؟ آیا تا به حال در راستای فرمایشات معظم له نیز کار کرده ایم و یا برنامه ای داشته ایم؟ آیا تا قبل از آنکه بسترهای فرهنگی خودمان سست است می توان اجازه ی عرضه ی فرهنگ بیگانه را داد؟

پاسخی به یک منتقد
هوشیار باشیم ! نقض قانون با شعار دفاع از قانون .
[عناوین آرشیوشده]