به دلیل مسائل و مشکلات ناشی از عدم وجود یک قانون منسجم، دقیق و همه جانبه برای مطبوعات که دامن مسئولین، مطبوعات و جامعه را گرفته بود، گروهی از نمایندگان مجلس پنجم در اوایل سال 78 تصمیم به ارایه طرحی برای« اصلاح قانون مطبوعات» گرفتند. طرح این مساله در فضای سیاسی موجب موضع گیری تند و شدید علیه آن خصوصا از سوی نشریاتی همچون: صبح امروز- سلام-خرداد- نشاط و.. شد.

البته اصلاح قانون مطبوعات سوابقی پیش از این نیز داشت. در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل فضای متشنج و بحران آفرینی که از ناحیه برخی مطبوعات معاند و مخالف متوجه نظام و انقلاب بود، «شورای انقلاب» در تاریخ 20 مرداد 58 اولین قانون مطبوعات جمهوری اسلامی را به تصویب رساند. هنگامی که این قانون به تصویب رسید، هنوز قانون اساسی به تصویب نرسیده بود و لذا قانون مطبوعات متکی به اصلی در قانون اساسی نبود و صرفاً پاسخی به هرج و مرج مطبوعات آن زمان و راهی برای نظارت بر چاپ و انتشار نشریات متعدد و متنوعی بود که بدون هیچ ضابطه و معیار مشخصی در سراسر کشور چاپ و منتشر می شد. در سالهای بعد، بحران سازی ها و هتک حرمتهایی که در بعضی روزنامه ها و مطبوعات صورت گرفت، زمینه ساز آن شد تا جمعی از نمایندگان مجلس طرح اصلاح قانون مطبوعات را به مجلس شورای اسلامی ارایه کنند. بر اساس این طرح: عناصر ضد انقلاب و معاند اجازه فعالیت در عرصه مطبوعات را پیدا نمی کردند و برای جلوگیری از تخلفات مطبوعاتی پیش بینی هایی در نظر گرفته شده بود. به محض  مطرح شدن چنین طرحی در مجلس شورای اسلامی، برخی نشریات در اقدامی هماهنگ تهاجم شدیدی را علیه طرح اصلاح قانون مطبوعات اجرا کردند.

نکته قابل توجه این جاست که این مطبوعات بدون هیچ اشاره ای به جزییات طرح، که بیشتر مانعی بر سر راه نفوذ عناصر سابقه دار ضد انقلاب در عرصه مطبوعات کشور بود، به طور کلی با طرح عناوینی نظیر«دیکتاتوری» « خفقان»«کشتن و خفه کردن آزادی» « مقابله با توسعه سیاسی» و ... به تهاجم علیه این طرح پرداختند. در این میان روزنامه سلام به مدیر مسئولی حجت الاسلام موسوی خوئینی ها در روز سه شنبه 15 تیرماه 78 یعنی یک روز قبل از رای گیری مجلس در باره اصلاح قوانین مطبوعات، سندی دارای طبقه بندی وزارت اطلاعات را منتشر کرد و با تیتری بزرگ در صفحه اول خود نوشت: ”سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است“. اقدام روزنامه سلام در روز قبل از رای گیری برای جلوگیری از تصویب طرح اصلاح قانون مطبوعات، در واقع یک ریسک بزرگ و انتحار سیاسی برای تحت تاثیر قرار دادن نمایندگان مجلس در رابطه با طرح اصلاح قانون مطبوعات بود. انتخاب این تیتر در واقع به معنای آن بود که نمایندگان مجلس در صورت تصویب طرح، تفکری همانند تفکر سعید اسلامی- یکی از مدیران قدیمی وزارت اطلاعات با نام اصلی سعید امامی و از مظنونین قتلهای زنجیره ای که اعلام شد در بازداشتگاه خودکشی کرده است- دارند.

افشای نامه محرمانه وزارت اطلاعات- که بعدها مشخص شد اصلاً متعلق به سعید امامی نبوده است- موجب تعجب بسیاری از جریانات سیاسی و حتی طیف های همسو با روزنامه سلام شد. برای همه محرز بود که روزنامه سلام خودزنی کرده است، چراکه طبق قانون مطبوعات، درج اسناد محرمانه کشوری باعث توقیف و لغو امتیاز نشریه خواهد شد.

پاسخی به یک منتقد
هوشیار باشیم ! نقض قانون با شعار دفاع از قانون .
[عناوین آرشیوشده]