بی شک ورود ایران اسلامی به کلوپ هسته ای جهان، آن چیزی نبود که قدرتهای جهان خواستار آن بودند. در دورانی که شاهد به زانو درآمدن اقتصاد بحران زده  غرب می باشیم، به خوبی به ثمرات ایستادگی در بعد بین المللی وپافشاری بر حقوق مسلمه خود پیمی بریم.   پیروزی انقلاب اسلامی ایران پایانی بر یک عمر تحقیر ایران وایرانی بودن بود. پایانی بر گرفتن حق توحش از ایران اسلامی، لایحه کاپیتولاسیون و... . به اعتقاد امام راحل جنگ اصلی در جهان، جنگ مستضعفان و مستکبران وجنگ حق وباطل است. جنگی که میدان مشخص ومحدودی ندارد و دایره آن به وسعت کل جهان است. نام انقلاب اسلامی برای ما مسئولیت آور است وبه همین دلیل شاهد بودیم که تفکر شاه سلطان حسین سعی بر عبور از انقلاب اسلامی و تکیه بر جمهوری اسلامی بود. محدود کردن گفتمان انقلابی ملت ایران به درون مرزها و تن دادن به قواعد ناعادلانه ای که به خاطر ریشه کن کردن ومقابله با آنها انقلاب کرده بودیم از نتیجه وثمرات این  تفکرات به ظاهر روشنفکرانه ولی خانمان سوز بود.  روزی که تفکرات شاه سلطان حسینی قصد اضمحلال در هژمونی جهانی را داشت و از ترس شورای امنیت در حال خودکشی بود، هیچگاه در صدی احتمال نمی داد که با تغییر رویه سیاسی خود می توان یکبار برای همیشه حقوقی را که سالهای سال قربانی زیاده خواهیهای دول استعمارگر شده بود را به دست آورده ایم. همانها که با توسل به نظریه سازی های گسترده واستعماری خود همچون نظریه (( پیشرفت)) سعی در به یغما بردن منابع ملی کشورهای جهان سوم داشتند. در بین منتقدان غرب چنین اعتقادی وجود دارد که در نتیجه جهانی سازی شاهد جهانی شدن فرهنگ غرب، خشونت، دموکراسی سازی و.. خواهیم بود ولی هیچگاه جهانی سازی فناوری های پیشرفته وحساس را  شاهد نخواهیم بود.

برای آشنایی با تفکرات حاکم بر تیم هسته ای دوره قبل، لازم است ابتدا مختصری در مورد 3 واژه توضیح دهیم: « غرب ستایی»- « غرب هراسی» و«غرب زدگی» بدهیم. عده ای غرب هراسی وعده ای دیگر غرب زدگی را مقدمه غرب ستایی می دانند.
در ایران اسلامی نیز علقه ای که برخی روشنفکر نمایان حامی استبداد در مقابل غرب داشتند، نقش مهمی در نفی حرکات استقلال طلبانه و هضم در نظام جهانی داشت. البته این تنها معضل ایران اسلامی نبوده و غرب زدگی در برخی کشورهای جهان سوم در قالب  « بریده از سنت ونرسیده به مدرنیته کامل» بیان می شود.

بسیاری در پی مقاومت دولت نهم بر سر خواسته به حق ایران اسلامی در دستیابی به فناوری پیشرفته هسته ای، در غم فرصتهای از دست رفته شروع به تخریب و تخطئه این اقدام دولت نمودند و « دیپلماسی مقاومت« را ماجراجویی تعبیر نمودند. اما اگر نگاهی کوتاه به تاریخ بیاندازیم مشاهده می کنیم که در دهه 70 بالاخره آمریکا مجبور شد در مقابل مقاومتهای چین در عرصه سیاسی کوتاه بیاید و چین را به عنوان یکی از قدرتهای جهان به حساب بیاورد. ماجرای هسته ای عرصه ای برای میزان استقامت و پایداری برگفتمان امام بود. در این ماجرا ثابت شد که همراهی یا عدم همراهی با امام راحل هیچ امتیازی ندارد و خط امامی بودن تنها به عمل و منش است نه تبلیغات و جنجال سازی    رسانه ای. اینک متاسفانه شاهدیم کسانی که مدام دولت نهم را به دوری از ارزشها (ارزشهای حزب مشارکت و مجاهدین!) متهم می کنند و به انحراف از اهداف انقلاب و نیز سرافکندگی ایران در صحنه جهانی متهم می کنند، در مقابل دستاورد بی نظیر ایران در عرصه هوا فضا و نیز دستیابی به مراحل  بالاتر فناوری هسته ای در اسل جاری سکوت مطلق اختیار کرده اند وگویا ارزش منافع ملی واقتدار ایران اسلامی در حد مصاحبه با خوانندگان فاسد لوس آنجلسی ارزش ندارد.

بی شک امروز دیگر باید خط بطلانی براموزه های تحمیل شده لیبرالیسم در بعد روابط بین الملل کشید. شعار« می شود ومی توانیم» به « خواستیم وتوانستیم» تبدیل شد. این ایستادگی بی شک بر پایه تفکرات و اموزه های اصیل شیعی می باشد. اگفتمان انقلاب اسلامی با تکیه بر آموزه های اصیل حضرت روح الله در حال عبور از« وابستگی» به سمت « وارستگی» در عرصه جهانی خواهد بود. اما شاه سطلطان حسین ها بدانند در این راه بزرگ و پرمشقت، هر آن شمعی که ایزد بر فروزد  هرآنکس پف کند ریشش بسوزد...

پاسخی به یک منتقد
هوشیار باشیم ! نقض قانون با شعار دفاع از قانون .
[عناوین آرشیوشده]